دیسپلازی هیپ چیست؟
بیماری دیسپلازی هیپ و درمان دررفتگی مادرزادی hip در کودکان، اگر استخوان هیپ به طور کامل در بخش توپی بالای استخوان ران قرار نگیرد و آن را پوشش ندهد به آن دیسپلازی هیپ یا دررفتگی مفصل ران می گویند. کم عمق بودن دایره هیپ، اصلی ترین علت بیماری دیسپلازی هیپ است. این امر سبب می‌شود مفصل هیپ به صورت جزئی یا کامل از محل خود خارج شود که به ترتیب نیمه در رفتگی هیپ و دررفتگی کامل هیپ گفته می شود.
درمان دیسپلازی مادرزادی هیپ نوزادان در اصفهان
دیسپلازی هیپ به این معنی است که استخوان های مفصل ران به درستی در یک راستا قرار ندارند. دیسپلازی هیپ سالانه هزاران کودک و بزرگسال را تحت تاثیر قرار می دهد. اگر بیماری دیسپلازی هیپ در دوران نوجوانی یا بزرگسالی تشخیص داده می شود، دیسپلازی استابولوم گفته می شود، چرا که حفره استابولوم کم عمق است و به طور کامل گوی سر استخوان ران را محافظت نخواهد کرد و دررفتگی هیپ اتفاق می افتد.
انواع دیسپلازی هیپ کدامند؟
- دیسپلازی رشدی هیپ – DDH
- دررفتگی مادرزادی هیپ – CDH
- بی ثباتی لگن نوزادان – NHI
- دیسپلازی استابولوم
تشخیص دیسپلازی مفصل ران
دیسپلازی مفصل ران از عملکرد صحیح مفصل ران جلوگیری می کند و مفصل بسیار سریعتر از حالت عادی فرسوده می شود، دقیقاً مانند لاستیک های اتومبیل که در حالت خارج از تراز، سریعتر فرسوده می شوند. دیسپلازی هیپ نیز به عنوان یک وضعیت “بی صدا” شروع می شود به طوری که درد تا مراحل بعدی غیر معمول است. این امر تشخیص دیسپلازی هیپ را دشوارتر و درمان آن را دشوارتر می کند مگر اینکه تشخیص داده شود
نوزادان دیسپلازی هیپ
اصطلاح پزشکی دیسپلازی هیپ برای حفره مفصل ران است که به طور کامل قسمت توپی استخوان ران بالایی را نمی پوشاند. این اجازه می دهد تا مفصل ران به طور جزئی یا کامل دررفته شود. اکثر افراد مبتلا به دیسپلازی هیپ با این بیماری متولد می شوند.
پزشکان، کودک شما را برای علائم دیسپلازی مفصل ران در مدت کوتاهی پس از تولد و در طی ویزیت های نوزاد سالم بررسی می کنند. اگر دیسپلازی هیپ در اوایل دوران نوزادی تشخیص داده شود، معمولاً یک بریس نرم می تواند مشکل را اصلاح کند.
آسیب دیسپلازی هیپ
موارد خفیف تر دیسپلازی هیپ ممکن است تا زمانی که فرد نوجوان یا جوان شود، علائمی ایجاد نکند. دیسپلازی هیپ می تواند به غضروف پوشاننده مفصل آسیب برساند و همچنین می تواند به غضروف نرم (لابروم) که قسمت سوکت مفصل ران را می پوشاند آسیب برساند. به این حالت پارگی لابرال لگن می گویند. در کودکان بزرگتر و بزرگسالان جوان، ممکن است برای حرکت دادن استخوانها به موقعیت های مناسب برای حرکت صاف مفصل، جراحی لازم باشد
علائم دیسپلازی هیپ
علائم و نشانه های دیسپلازی هیپ در هر گروه سنی متفاوت است. در نوزادان، ممکن است متوجه شوید که یک پا بلندتر از پای دیگر است. هنگامی که کودک شروع به راه رفتن می کند، ممکن است با لنگ زدن راه برود. یا شاید ممکن است در هنگام تعویض پوشک، یک لگن انعطاف کمتری نسبت به دیگری داشته باشد.
پارگی لابرال لگن یا درد کشاله ران
در نوجوانان و بزرگسالان جوان، دیسپلازی مفصل ران می تواند باعث عوارض دردناکی مانند آرتروز یا پارگی لابرال لگن شود. این ممکن است باعث درد کشاله ران مرتبط با فعالیت شود. در برخی موارد، ممکن است احساس بی ثباتی در لگن را تجربه کنید.
علل دیسپلازی هیپ
در بدو تولد، مفصل ران از غضروف نرم ساخته شده است که به تدریج به استخوان تبدیل می شود. توپ و سوکت باید به خوبی در کنار هم قرار گیرند زیرا به عنوان قالب برای یکدیگر عمل می کنند. اگر توپ محکم داخل سوکت قرار نگیرد، سوکت به طور کامل در اطراف توپ شکل نمی گیرد و خیلی کم عمق می شود. در ماه آخر قبل از تولد، فضای داخل رحم می‌تواند به قدری شلوغ شود که توپ مفصل ران از موقعیت مناسب خود خارج شود، که منجر به یک حفره کم عمق می‌شود.
دکتر برزگر فوق تخصص درمان بیماری دیسپلازی هیپ در مقاله بیماری دیسپلازی هیپ و درمان دررفتگی مادرزادی hip در کودکان بیان میکند عواملی که ممکن است میزان فضای رحم را کاهش دهند عبارتند از:
- بارداری اول
- نوزاد بزرگ در رحم مادر
- وضعیت بریچ نوزاد
عوامل خطر دیسپلازی هیپ
معمولا دیسپلازی هیپ در خانواده ها ایجاد می شود و در دختران شایع تر است. خطر دیسپلازی مفصل ران نیز در نوزادانی که در حالت بریچ به دنیا می آیند و نوزادانی که باسن و زانوهایشان را محکم قنداق می کنند بیشتر است.
عوارض دیسپلازی هیپ
بعداً در زندگی، دیسپلازی هیپ می تواند به غضروف نرم (لابروم) که قسمت سوکت مفصل ران را می پوشاند آسیب برساند. به این حالت پارگی لابرال لگن می گویند. دیسپلازی هیپ همچنین می تواند مفصل را بیشتر در معرض ابتلا به آرتروز قرار دهد. این به دلیل فشار تماس بالاتر روی سطح کوچکتر سوکت رخ می دهد. با گذشت زمان، این کار باعث از بین رفتن غضروف صاف روی استخوانها می‌شود که به آنها کمک میکند هنگام حرکت مفصل روی یکدیگر سر بخورند.
دیسپلازی رشدی مفصل ران
DDH یا دیسپلازی رشدی لگن وضعیتی است که در آن مفصل “گوی و کاسه” مفصل ران به درستی در نوزادان و کودکان خردسال شکل نمی گیرد. گاهی اوقات به آن دررفتگی مادرزادی لگن یا دیسپلازی هیپ نیز گفته می شود. مفصل ران استخوان ران (فمور) را به لگن می چسباند. قسمت بالای استخوان ران (سر استخوان ران) مانند یک توپ گرد است و داخل حفره ران فنجانی شکل قرار می گیرد.
در DDH، حفره مفصل ران خیلی کم عمق است و سر استخوان ران محکم در جای خود قرار نمی گیرد، بنابراین مفصل ران شل است. در موارد شدید، استخوان ران می تواند از سوکت خارج شود که به آن دررفتگی ران نوزاد می گویند. دیسپلازی رشدی لگن ممکن است یک یا هر دو باسن را تحت تاثیر قرار دهد، اما در لگن چپ شایع تر است.
شایع ترین دیسپلازی رشدی لگن در چه افرادی است؟
- دختران
- فرزندان اول
- خانواده هایی که در آنها مشکلات لگن در دوران کودکی وجود داشته است (والدین، برادران یا خواهران)
- در نوزادانی که وضعیت بریچ (پا یا پایین به سمت پایین) که پس از هفته 28 بارداری متولد می شوند.
خطرات درمان نکردن دیسپلازی رشدی لگن
باید بدانید بدون درمان اولیه، DDH ممکن است منجر عوارض و خطراتی باشد. با تشخیص زودهنگام و درمان، احتمال کمتری دارد که کودکان به جراحی نیاز داشته باشند و احتمال رشد طبیعی آنها بیشتر است. در ادامه مقاله بیماری دیسپلازی هیپ و درمان دررفتگی مادرزادی hip در کودکان به آن می پردازیم.
- مشکلات حرکتی، به عنوان مثال لنگی
- درد در ناحیه لگن و ران
- آرتروز مفصل ران و کمر
تشخیص دیسپلازی رشدی لگن در نوزادان
باسن کودک شما به عنوان بخشی از معاینه غربالگری فیزیکی نوزاد در عرض 72 ساعت پس از تولد و دوباره در سن 6 تا 8 هفتگی بررسی می شود. معاینه شامل حرکت ملایم مفاصل ران کودک برای بررسی وجود هرگونه مشکل است. این بررسی نباید باعث ناراحتی و ازار نوزاد شود. اگر پزشک، ماما یا پرستار فکر میکند که لگن کودک شما ناپایدار است، باید بین 4 تا 6 هفتگی، از لگن نوزاد سونوگرافی انجام دهند.
اگر دوقلو یا چند قلو داشته اید و یکی از نوزادان در وضعیت بریچ بوده است، هر نوزاد باید تا زمانی که به سن 4 تا 6 هفتگی می رسد، سونوگرافی از لگن خود انجام دهد. گاهی اوقات لگن نوزاد قبل از انجام اسکن به خودی خود تثبیت می شود، اما همچنان باید برای اطمینان از آنها بررسی شود.
درمان دیسپلازی رشدی لگن در نوزادان
نوزادانی که در اوایل زندگی مبتلا به DDH تشخیص داده می شوند معمولاً با یک آتل پارچه ای به نام مهار پاولیک درمان می شوند. این کار هر دو باسن کودک شما را در یک موقعیت ثابت نگه می دارد و به آنها اجازه می دهد تا به طور طبیعی رشد کنند. بند پارچه ای در اطراف پاها و ساق های کودک که باسن کودک را در حالت باز نگه می دارد.
بریس پاولیک هارنس با قرار دادن پای نوزاد در یک موقعیت قورباغه ای، مفصل لگن را به داخل حفره لگنی هدایت میکند. با توجه به سن و شدت بیماری باید ۱۲-۶ هفته از این آتل استفاده شود. استفاده از پاولیک هارنس در طول روز طبق تجویز پزشک متخصص دررفتگی لگن نوزاد به صورت موقتی یا دائمی است.
شرایط استفاده از آتل پاولیک هارنس برای نوزادان
- نحوه تعویض لباس نوزاد بدون درآوردن بند – پوشک را می توان به طور معمول پوشید
- تمیز کردن دسته در صورت کثیف بودن – باز هم نباید آن را جدا کرد، اما می توان آن را با مواد شوینده و یک مسواک قدیمی یا برس ناخن تمیز کرد.
- قرار دادن کودک در هنگام خواب – آنها باید به پشت و نه به پهلو قرار بگیرند و بخوابند.
- چگونه از تحریک پوست در اطراف تسمه هارنس جلوگیری کنیم – ممکن است به شما توصیه شود که مقداری مواد نرم و بهداشتی را در اطراف نوارها بپیچید.
عمل جراحی دیسپلازی رشدی لگن در نوزادان
اگر کودک شما پس از 6 ماهگی با DDH تشخیص داده شود، یا اگر هارنس پاولیک کمکی نکرده باشد، ممکن است جراحی لازم باشد. رایج ترین جراحی شامل قرار دادن سر استخوان ران در حفره لگن است. عمل جراحی دیسپلازی رشدی لگن در نوزادان تحت بیهوشی عمومی انجام می شود و ممکن است به صورت زیر انجام شود:
- جااندازی بسته : سر استخوان ران بدون ایجاد برش بزرگ در حفره مفصل ران قرار می گیرد.
- جااندازی باز : برشی در کشاله ران ایجاد می شود تا جراح خوب لگن بتواند سر استخوان ران را در حفره لگن قرار دهد.
مراقبت های عمل جراحی دیسپلازی رشدی لگن در نوزادان
ممکن است کودک شما حداقل 12 هفته پس از عمل نیاز به گچ گرفتن داشته باشد. لگن آنها پس از 6 هفته مجدداً تحت بیهوشی عمومی بررسی می شود تا از پایداری و بهبودی آن اطمینان حاصل شود. پس از این بررسی، فرزند شما احتمالاً حداقل 6 هفته دیگر گچ می گیرد تا لگن او به طور کامل تثبیت شود. برخی از کودکان نیز ممکن است به جراحی استخوان، استئوتومی در حین جااندازی باز یا در تاریخ بعدی برای اصلاح هرگونه ناهنجاری استخوانی نیاز داشته باشند.
آیا قنداق کردن نوزاد خطر دیسپلازی لگن را کاهش می دهد؟
باسن نوزاد به طور طبیعی برای مدت کوتاهی پس از تولد انعطاف پذیرتر است. اما اگر کودک شما زمان زیادی را در حالی که پاهایش را صاف و محکم به هم پیچیده (پنجره بسته) می گذراند، این خطر وجود دارد که بر رشد لگن او تأثیر بگذارد. استفاده از تکنیک های قنداق کردن سالم می تواند این خطر را کاهش دهد. اطمینان حاصل کنید که کودک شما قادر است باسن و زانوهای خود را آزادانه برای لگد زدن حرکت دهد.
توصیه پزشکی دکتر درمان دررفتگی مادرزادی در اصفهان
وب سایت رسمی دکتر محمدرضا برزگر، توصیه های پزشکی ارائه نمی کند. اطلاعات منتشر شده در مقاله بیماری دیسپلازی هیپ و درمان دررفتگی مادرزادی hip در کودکان، از جمله متن، گرافیک، تصاویر و سایر مطالب موجود در سایت دکتر برزگر صرفا برای اهداف اطلاعاتی و ارتقا دانش شما مخاطب گرامی است. هیچ مطلب یا توصیه ای در این سایت به عنوان جایگزینی برای مشاوره، تشخیص یا درمان حرفه ای پزشکی در نظر گرفته نشده است.
بهتر است همیشه در مورد هر گونه سؤالی که ممکن است در مورد یک وضعیت پزشکی یا درمان و قبل از تصمیم یک مراقبت پزشکی یا بهداشتی جدید که دارید، از پزشک یا سایر ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی واجد شرایط مشاوره بگیرید و هیچ وقت توصیه های پزشکی حرفه ای را نادیده نگیرید.